Tja, wat moet ik hiervan zeggen… Na afloop zat er een kaartje bij de post van Jan en Deborah met de tekst: “Mooier dan dit hadden we nooit kunnen bedenken. Blij dat we jou gevonden hebben!” Je begrijpt dat ik dit kaartje koester. Als ik ooit in een dipje zit, zal ik deze tevoorschijn toveren. Ik verheug mij nu op de kleine die in februari komt.

Is er een babyboom in Almere? Het lijkt er bijna op. Of misschien zit het in mijn nieuwe folder die overal opduikt? Ik ben gek op baby’s en er komen er steeds meer bij mij. Het is prachtig om het ‘kwetsbare’ van de begin periode vast te mogen leggen. Juist in de eerste twee weken kan dit goed… als ze lekker slapen. Soms kost dit iets meer moeite, zoals bij Zanna… ze is klaarwakker. Gelukkig heb ik engelen geduld en wacht ik af. Uiteindelijk wordt ze moe en doet ze haar oogjes dicht. Zanna is een modelbaby met een fijn gezichtje. Een tip wil ik ouders geven die een newbornshoot willen, bel mij voor de baby geboren is. Dan ben je zeker van een fotosessie in de eerste weken, anders kan het voorkomen dat ik vol zit. 

“Wauw”, was mijn eerste gedachte toen ik dit leuke stel uit de auto zag stappen. “Dit is vast een gekleurde baby, een mooie mix van een bijna Portugese papa en een Koreaanse mama… het klopt!” Al pratend kwam ik er achter hoe bevlogen zij in het leven staan. Voor hun trouwen hadden zij een geweldige fotograaf gevonden (waar ik heel graag een workshop wil volgen, maar geen naam noem, want straks zit het vol) Ze hadden er speciaal witte lantaarns voor laten overkomen uit Amerika… Ik was onder de indruk. Leuk als mensen de moeite nemen er iets van te maken. Nu zijn ze voor een fotoshoot bij mij. Ze zijn heel blij met de foto’s en willen er straks kwalitatief mooie platen voor aan de muur van laten maken. Kijk… daar doe ik het voor! Als Milana ouder wordt, kom ik graag naar Portugal voor een paar strandfoto’s met witte lantaarns. Bewaren jullie ze nog even?

Mijn ‘fotostudio’ is gesloopt. Het was een niemandsland plek en nu is het is weg. Ik heb er een paar keer mooie foto’s gemaakt, maar wie ziet er de schoonheid van in? Niemand wil een vervallen boerenschuur, dat op instorten staat. Er komt een brede snelweg. De A1 naar Amsterdam wordt verbreed en zodoende zijn een stuk of 6 onteigende boerderijen tegen de vlakte gegaan. Ik ging van schuur naar schuur met avontuurlijke kinderen die het er prachtig vonden. Iedere keer was er even verbazing over de plek… “Is het hierrrr?” Pas als je het hek voorbij bent en je loopt de schuur in denk je… “ja, dit heeft wel wat”. Bas en Eva vonden het er prima. Geen opgeprikt gedoe, maar gewoon lekker jezelf zijn en rond struinen op de boerderij, met hier en daar een verdwaalde kale kip. Bas is een model uit mijn begintijd. Hij heeft jaren, met een grote foto in mijn babyfolder gestaan. Verder zijn er van beide kinderen geboortekaartjes gemaakt. Was Bas toen al een mooi ventje, nu is hij nog knapper en straks hebben we een opvolger voor de Coca Cola man. Eva is heel grappig! Niet alleen door de 2 voortanden die ze mist… ze kan ook gekke bekken trekken. Het talent is ontdekt. De boerenschuren hebben een bijzonder plekje in mijn herinnering gekregen. Ik zal er in het vervolg langs rijden en denken “dag vervallen rommel, wat is het fijn dat hier een keurig aangelegde snelweg ligt”.