“Nee, ik doe geen trouwfotografie meer …nee, dat doe ik echt niet. Nou ja, eentje dan”. Omdat het kleinschalig is, niet dat massale, maar wel klein is fijn en ‘oud’ is leuk. Na je 60e trouwen, heeft wel wat. Dan mag je er toch vanuit gaan dat al die levenswijsheid je  een hoop heeft gebracht. En hoe fijn is het samen oud te worden? Het was een totale verrassing dat ik daar stond. Volgens mij vonden ze het leuk, ze werkten heel goed mee. Dochter Vera, die trouwens mooi harp kan spelen, had dat slim bedacht. Het was een flitsbezoek. In twee uur tijd deed ik een sessie van het bruidspaar, ouders, kinderen en kleinkinderen. Ik heb het nog niet eerder mee gemaakt, ouders en kleinkinderen als getuigen. Ja, zo heeft het wel wat, trouwfotografie. Maar dan wel klein is fijn en anders niet, hoewel, best leuk om weer eens te doen!

Jaaaa… broer en zus! Een leuk stel en zo gezellig met elkaar. We hebben een fotosessie in de stad gedaan. Als ik hun samen zie en hoor dat ze vroeger regelmatig ruzie hadden en dat dat later over gaat, denk ik: “er is nog hoop”. Mijn kinderen vinden elkaar best aardig, maar soms… ook niet! Ik hou mij hier aan vast en wens dat, als ik 25 jaar getrouwd ben, ik ook een leuke fotosessie cadeau krijg van mijn kinderen. Dan ga ik het boven mijn bank hangen net als de ouders van Robin en Lindsay. 

Het is een eindje rijden van Almere naar Raalte in de Achterhoek, maar ik had het er graag voor over. Ik ken het gezin inmiddels goed, ze zijn helaas uit Almere verhuisd, maar gelukkig voor hun, want ze wonen er graag. Ze komen al sinds mijn beginperiode voor leuke fotoshoots. Dat is best een beetje bijzonder, want het schept een band. In belangrijke periodes in hun leven, kom ik even voorbij, dikke buik, geboortekaartjes, babyfotografie en nu een sessie van wat grotere meiden. De jongste Jasmijn lijkt sprekend op papa en Emma de oudste is een kopie van mama. Beide hebben ze dezelfde eigenschap, ze zijn spontaan, vrolijk en opgewekt. Het leuke speelhuisje en de slaapkamers waren super voor de foto’s. Daar was door Annemieke over nagedacht. Het is altijd fijn als mensen een beetje met mij meedenken. Ik heb nog veel meer foto’s om het blog mee te vullen, maar ik zal mij inhouden.

Dit gezin ken ik via vrienden. Wij zien elkaar regelmatig op hetzelfde feestje. Onlangs kwam er een kindje bij, uit Ethiopië. Toen ik haar voor het eerst zag dacht ik: “Dat is een plaatje”…net als het gezin zelf. Gelukkig had Leon een verjaardagscadeau voor Mirthe nodig, en dat is de fotoshoot geworden. Na een aantal foto’s thuis, zijn we naar Eemnes gegaan. Gewoon aanbellen bij een boerderij met een mooie schuur en, tadaaaah, ‘t is goed! Volgens mij voelen mensen zich toch een beetje vereerd als iemand hun huis uit kiest voor een fotosessie. Zo lang je maar niet dagelijks over de vloer komt. Achter het huis troffen wij een stoere overkapping aan, met een lange tafel, hangmat en houtblokken. Het was alsof er een stylist was langs geweest. Voor deze ondernemende kinderen was het in ieder geval een goede plek. Wat wel indruk maakte was de schreeuwende boerin bij de buren, die achter haar kippen aan ging. Zelfs ik was onder de indruk. Ik dacht dat het rustig was op het platteland. Ik heb natuurlijk wel rond gekeken naar een nieuw stekkie voor de volgende keer, want het is er moooooooi.

Soms duurt het even voor een fotoshoot door gaat, maar dan heb je ook wat. Sigrid moest er lang op wachten. Al een tijdje had ik de Soesterduinen in gedachten, een zandvlakte in het midden van het land. We hadden een mooie locatie met heerlijk weer… en ik had een relaxed stel. Daan en Jackie hebben zich prima vermaakt, met stokken, koffers en de Engelse vlag. Spelenderwijs is het geen kunst om mooie foto’s te maken van deze voorbeeldige kids. Veel zon, midden op de dag is wel moeilijk, maar gelukkig was er wat schaduw. Ik kan toch slecht vragen of een gezin om zeven uur ‘s ochtends wil komen. Terwijl ik wel eens denk. “Wauw, mooi ochtend of avondicht en geen model.” Als ik voor de lol fotografeer pak ik bij zonnig weer mijn camera eigenlijk niet. Ik wacht tot het licht goed is.

Het blog loopt wat achter, dus tijd voor vers werk. Noa wilde voor haar 10e verjaardag graag een kleurige modellen shoot. Natuurlijk als fotomoeder is dit niet te weerstaan. Maar het was warm. Zo warm, dat het zweet ons allemaal op het voorhoofd stond. Daarom gingen we eerst naar het zwembad en deden we daarna de fotoshoot. Dit was veel aangenamer en we hadden ‘s avonds mooi licht. De meeste rode zwembadogen waren weer wit geworden. De chloorharen zijn gekamd, alle meiden opgetut en gelukkig had ik een vriendin die kon assisteren. Het is lastig fotograferen met tegenlicht maar ook sfeervol. Het was een geslaagd feestje. 

Leuk, leuk, leuk…zaterdagmiddag 13 oktober geef ik een basisworkshop fotografie met hightea in Eemnes. Kijk voor meer informatie op het blog onder het kopje workshop en geef je op via de mail. Wil jij er ook bij zijn en zeker zijn van een plekje? Geef je dan snel op…