“Geluk dwing je af”, hoor ik wel eens. In mijn geval, “Geluk biedt zich aan”, is meer wat bij mij past. Wat een aardige mensen in Muiderberg, daar bieden mensen aan, of ik voor de fotoshoot misschien een tuinbankje of 2 stoeltjes kan gebruiken. (moet ik eerlijk zeggen, heb vooraf netjes gevraagd of we een paar plaatjes mochten maken bij het schuurtje naast het huis…) Maar dan, tref ik achter het huis toch een superlocatie, gewoon in de tuin bij wildvreemde mensen. Alles klopt weer, gaaf muurtje, hip bankje, grappige vogelhuisjes en oh ja, niet te vergeten een leuk stel mensen voor op de foto! Maar dat wist ik al, want de meiden waren al eerder wintermodel. Het was gezellig, wat heb ik een leuke hobby, eh… baan, want dit is Genieten, met een hoofdletter!

een testje voor mijn weblog

… en het is gelukt!

Je zal maar een fotosessie cadeau krijgen van je vrienden. Adinda en Melvin hebben zulke slimme vrienden…Ja, eerlijk gezegd is niets zo mooi en blijvend als een paar mooie foto’s voor later van de kleine. Aangekomen in dit lichte, stijlvolle huis, (waarvan ik dacht… “hier zou ik mij prima thuis voelen”) zag ik al snel de voorkeur voor zachte kleuren, deze gecombineerd met bruin/grijs. Dit is een mooie combi met Yintho. Van kleins af aan heb ik een zwak voor bruine ogen, en dat is altijd zo gebleven. Donkere mensen vind ik geweldig om te fotograferen. Deze fotosessie was voor mij een feestje, ik hoop ook voor Adinda en Melvin want op de muur kunnen de lege plekken worden gevuld. Al wordt het nog lastig kiezen ben ik bang. 

Deze margrieten staan gewoon op het veldje naast ons huis. Mooie dingen zijn soms dichter bij dan je denkt.

Inmiddels heb ik veel verloskundigen praktijken op de foto gezet voor de Zorgroep. (leuk weetje… bij praktijk de Notekraker had ik mijn eerste expositie, hier is 10 jaar geleden alles begonnen) Als particuliere praktijk moet je natuurlijk net even anders overkomen. En dat hebben zij door hun warme persoonlijke uitstraling. In deze verloskundigen van Het Geboorte-atelier zit kleur!

Vorig jaar had ik al plannen voor een fluitekruidsessie, maar toen ik er aan toe was, was alles uitgebloeid. Toen de lente kwam en de fluitekruid weer tevoorschijn kwam, was ik dan ook blij met Pascal haar telefoontje. Of ik tijd had voor een nieuwe fotosessie met haar 3 meiden… “Ja natuurlijk, maar dan wel direct graag!” Ik dacht: “dat gaat mij niet nog eens overkomen”. Toch leek het weer mis te gaan. Toen ik die ochtend in de auto onderweg was, zag ik overal fanatieke grasmaaiers! Heel gemeente Almere was uitgelopen om het weg te halen. Mijn uitgezochte plekje was al treurig kaal. Fijn, er was  een stukje langs een fietspad, waar ze alleen de randen hadden gemaaid. De meiden hebben het goed gedaan. Ze hielpen mij fantastisch in hun witte jurkjes. Gelukkig piepten ze pas aan het einde van de fotoshoot over de vele brandnetels en kleefplanten, want die staan er graag tussen, weet ik nu.  

Hilde ken ik nog als het kleine zusje van mijn vriendin Maria (…terwijl wij in leeftijd vrijwel niets schelen). Grappig, als je ouder wordt kun je, je dit leeftijdsverschil niet meer voorstellen. Toen was Hilde een en al vrolijkheid, en zat ze vol met gekke geintjes. Nu is zij nog steeds vrolijk, maar heeft zij er behoorlijk wat zorgen bij. Soms lopen dingen anders in het leven dan je in gedachten hebt. Hadden ze ooit emigratie plannen, na hun derde kindje David, werd het leven behoorlijk op zijn kop gezet. Toen ik bij hun was werd mij dit meteen duidelijk. Met veel respect en bewondering heb ik van de zijkant mee kunnen kijken naar dit prachtige gezin. Ondanks de complexiteit, heb ik hier veel liefde en aandacht gevoeld. Wel doet het je beseffen hoe ongecompliceerd je eigen leven is. Ik zie ook een mooie kant: het echte leven geeft je kracht, weerbaarheid en leert je relativeren.  Kortom… doet je beseffen waar het eigenlijk om draait.