Mensen denken vaak dat ik bergen foto’s van mijn kinderen heb, dat is voor een deel waar. Toen ze klein waren en ik net begon met fotograferen was dat zeker het geval. Eigenlijk schiet het er nu vaak bij in. Maar met dit mooie licht tijdens “the golden hour” is het prachtig als je even snel, voor balletles nog gauw een paar plaatjes kan maken. Noa vond het sowieso erg grappig om door het veld te mogen struinen. Na afloop zaten wij allebei onder de pluisjes.

Annick is zo heerlijk zichzelf, dat ze voor mij geweldig is om vast te leggen. Ze moet lachen wanneer ze moet lachen en kijkt dromerig als ze dromerig is. Ze heeft vele gezichten. Twee jaar terug heb ik haar al mogen vastleggen. Omdat ze best eigenzinnig is kost dit iets meer moeite, maar dit geeft wat foto’s betreft, vaak het beste resultaat. Annick doet het, net als toen, super op foto’s! Ik hou erg van kinderen met een beetje pit, voor mij niet dat brave…